Arrived and settled

Hoi lieve vrienden en familie,

Wat voelt het vreemd om weer achter m’n laptop te zitten en een reisverslag te typen voor jullie. De laatste keer was in Londen, al ruim 2 jaar geleden. Ik kan het me nog precies herinneren hoe ik dat verslag zat te typen en zat te balen dat ik weer thuis was (of nouja, ik bedoel meer balen dat ik niet meer in Londen was). Ik kon niet wachten om weer een reis te gaan maken, maar dat zou nog wel even duren voordat dat weer kon, namelijk in mijn 3e jaar van mijn studie ,waar ik op dat moment nog niet eens aan begonnen was. Maar zoals altijd vliegt de tijd en voor ik het wist moest ik me al gaan aanmelden om een semester naar het buitenland te gaan. Het verhaal hoe dat ging is al lang en breed bekend, maar zal het toch nog maar even kort vertellen, gewoon omdat het zo ongelofelijk stom is. Ik wist al een tijd dat ik heel graag naar Zweden wilde op exchange. Er waren in Zweden twee plaatsen waar je heen kon en voor de aanmelding kon je drie keuzes opgeven. Er werd echter benadrukt dat de 3e keus optioneel was, je hoefde die niet per sé in te vullen omdat de kans groot was dat het je 1e of 2e keus zou worden. Dit was voor mij dus makkelijk, op 1 en 2 zette ik de Zweedse plaatsen en ging er vanuit dat ik sowieso naar Zweden kon. Derde keus had ik niet over nagedacht en dat zou ‘m toch niet worden dacht ik, dus heb ik impulsief besloten (het was 1 minuut voor de deadline) om daar Istanbul in te vullen. De volgende dag had ik al spijt, maar ach, het zou toch Zweden worden. En toen een paar weken later kwam het mailtje met: Gefeliciteerd, je bent geselecteerd voor Bogazici University in Istanbul. Sjongejonge, wat baalde ik zeg!! Nog geprobeerd te veranderen, maar nee, ik zat vast aan Istanbul. Dus vandaar dat ik nu, totaal onvrijwillig, zit op m’n kamertje in Istanbul.. Maar eigenlijk is het hier best wel leuk!

Ruim een week geleden, woensdagmiddag 11 september, vloog ik naar Istanbul. Een ander meisje van mijn universiteit die ik een keer eerder ontmoet had ging ook, maar ging al een paar dagen eerder dus ik vloog helemaal alleen. De vlucht ging helemaal prima (koffer precies 30.0 kg dus ik hoefde dit keer gelukkig geen 5 lagen kleren over elkaar aan) en om zonder al te veel gedoe met het openbaar vervoer daar, waar ik natuurlijk niks van zou snappen, aan te komen bij het hostel (ik had nog geen kamer dus voor de eerste paar nachten een hostel geboekt) besloot ik vanaf het vliegveld een taxi te nemen. Je zou denken dat er dan niks fout kan gaan, maar uiteraard ging het bij mij gelijk alweer fout. Hij bracht me naar een plek en zei ja ik mag hier niet verder, maar het is 15 meter lopen en dan ben je er. Nou ik met m’n twee superzware koffers die straat uitlopen maar mooi dat daar geen hostel was. Dus vroeg ik de weg aan twee jongens bij zo’n restaurantje. Ik kwam gelijk op de drukste en toeristische straat van heel Istanbul terecht (Istiklal street) en moest daar ergens een zijstraatje nemen. Als verdwaald meisje met 2 grote koffers werd ik natuurlijk door iedereen aangestaard, echt heel ongemakkelijk. En vervolgens kon ik die zijstraat alsnog niet vinden, dus na een heel stuk gelopen te hebben liep ik maar weer terug. Heel toevallig kwam ik die jongens tegen en die hebben me toen gebracht naar dat hostel (en droegen ook nog eens m’n koffer!). Het was echt een aardig eindje en ik had dat zelf nooit van m’n leven gevonden, dus ik was heel blij met ze. En wat minder blij was ik met die stomme taxi chauffeur!

Het hostel was best wel prima: schoon, lekker goedkoop, aardige mensen. Zat zelfs een ontbijtje bij, alleen bestond deze voornamelijk uit olijven en salades met heel veel olie (lekker als je net wakker wordt). Heb de eerste paar dagen vooral achter m’n laptop gezeten op zoek naar kamers, want wilde zo snel mogelijk iets vinden natuurlijk. Verder een beetje rondgelopen bij die grote straat en Taksim plein (grenst aan elkaar). Er bleken een aantal avonden weer protesten te zijn maar niks van meegekregen gelukkig. Viel me wel op dat er echt ontzettend veel politie stond. Zaterdagochtend moest ik het hostel uit want het zat volgeboekt. Toen ben ik naar Judith gegaan, een meisje van de middelbare school die ook in Istanbul zit en die al wel een kamer had. Was wel heel fijn dat ik daarheen kon! Vanuit daar ook weer gezocht naar een kamer en wat sightseeing gedaan met Judith en haar vriendinnen. Ben kort bij de Hagia Sophia en Blauwe Moskee enzo geweest, maar nog niet echt goed bekeken dus ga daar sowieso nog naar terug. Daar heb ik 2 nachtjes geslapen en dat weekend een aantal kamers bekeken en al snel wat gevonden! Ik heb in totaal 5 kamers bekeken en die zondag hoorde ik van 3 kamers dat ik ‘m kon hebben als ik wilde. Ik ben voor een kamer gegaan in een appartement bij een Turks koppel (beide studenten van in de 20, heel aardige mensen) vlakbij de universiteit. Wel wat verder van het centrum maar ik zit liever dichtbij de uni dan bij het centrum, omdat ik elke dag wel college heb en het verkeer is hier echt drama. En daarnaast wonen er heel veel uitwisselingsstudenten bij de uni dus als we naar het centrum willen nemen we gewoon met z’n allen de bus of taxi, prima te doen.

Ik ben afgelopen maandag verhuisd dus zit er nu bijna een week. Ik had vorige week nog lekker vakantie dus heb een hoop leuke dingen kunnen doen. Dinsdag ben ik naar de Prinsen eilanden geweest, samen met dat meisje uit Utrecht en wat andere studenten die zij hier al had ontmoet. De Prinsen eiland zijn 6 kleine eilandjes onder Istanbul. Wij zijn naar de grootste van de 6 geweest. Was echt ontzettend mooi en leuk! Compleet tegenovergesteld van Istanbul: heel rustig, geen chaos, heel veel natuur. Paard en wagen is het enige vervoersmiddel op het eiland dus eindelijk verlost van alle files en al het getoeter waar je in de stad constant mee te maken hebt. We zijn een grote heuvel opgeklommen en vanuit daar had je echt een geweldig uitzicht. Aan de ene kant over de zee en je zag de andere eilanden, aan de andere kant was Istanbul in de verte te zien. De klim was aardig zwaar, maar toen we boven stonden vonden we het allemaal helemaal waard! Wat erg grappig was, was dat we toen we aankwamen een hond tegenkwamen, en die heeft ons de hele weg naar boven (een paar uur lang) gevolgd. Als we even wat gingen drinken in een cafétje bleef ie buiten en lag ie te wachten totdat we weer kwamen en verder gingen met de tocht. Ergens op de weg terug zijn we ‘m kwijtgeraakt helaas.
Woensdag heb ik de campus bij de universiteit een beetje verkend. Het is echt zo mooi, en zo anders dan ik gewend ben! Ik wist helemaal niet dat een universiteit er zo uit kon zien, ik ben dat moderne en lelijke gebouw langs de weg in Utrecht gewend. Dit is echt een soort kasteel, maar allemaal groen eromheen. En je moet een heuvel oplopen om er te komen en dan heb je uitzicht over de Bosporus (rivier) en de overkant van Istanbul (de Aziatische zijde), ook echt heel mooi. Ik heb nog geen foto’s maar die ga ik deze week even maken. Dat was trouwens nog een geluk bij een ongeluk. Ik had toen met die aanmelding dus in alle haast Istanbul aangeklikt en toen kon ik kiezen uit een stuk of 5 universiteiten en toen heb ik er gewoon random een aangeklikt. En ik heb blijkbaar wel de grootste mooiste en beste universiteit van Istanbul gekozen, gelukkig maar! Er is ook een buitenzwembad bij de uni, maar ik heb al drie keer gepland daar heen te gaan en precies die drie dagen waren de enige dagen dat het hier slecht weer was. Verder is er een fitnesscenter met binnenzwembad, waar je voor redelijk goedkoop lid van kan worden, wat ik denk ik wel ga doen. En ergens verderop is nog een atletiekbaan waar je kan trainen. En en en: er zijn tennisbanen!! Wat was ik blij dat ik hoorde dat ik hier kan tennissen. Er zijn zelfs tennislessen, waar ik me ook voor heb opgegeven. Morgen begint het dus ik ben benieuwd, hoop dat het een beetje wat voorstelt.
Donderdag ben ik naar het strand geweest, want jahoor, deze universiteit heeft zelfs een privé strand voor de studenten. Het is wel een klein uurtje met de bus, maar dat heb ik er zeker voor over. Was een heel mooi strandje, met ligbedden en kussens die je gewoon kon gebruiken, was heel rustig en de zee (Zwarte Zee) was lekker om in te zwemmen. Dus heerlijk dagje gehad. Donderdagavond was er een bootparty voor alle studenten van de universiteit. Op een boot die over de Bosporus vaarde, was weer eens wat anders dan uitgaan in een club.
Verder nog een avond een huisfeestje bij iemand gehad, die een groot dakterras had. En avondjes gewoon wat in een kroeg vlakbij de campus wat gedronken met allemaal studenten. Het is niet normaal hoe snel je mensen leert kennen. We hebben zo’n facebookpagina met alle internationale studenten en er staat elke dag wel wat op van ‘wie gaat er vandaag mee naar het strand’ of ‘wie wilt vanavond wat drinken daar en daar’. Dus het vrienden maken gaat hier hartstikke snel gelukkig. En iedereen is ook heel leuk en aardig. Heel veel verschillende types, uit allemaal verschillende landen (al is het vooral Nederland, Duitsland en Amerika), maar iedereen staat gewoon open voor elkaar en iedereen trekt met elkaar op.
Gister heb ik nog een dagje sightseeing gedaan, namelijk aan de Aziatische kant van Istanbul. Istanbul ligt zowel in Europa als in Azië en de Bosporus scheidt de continenten, dus als je de rivier overvaart ben je in een ander werelddeel. De meeste dingen en bezienswaardigheden liggen wel in het Europese deel. Ik dacht dat het Aziatische deel best wel anders zou zijn, maar vond het reuze meevallen. Misschien een klein beetje traditioneler, meer mensen met hoofddoek en zo (al valt me dat hier echt ontzettend mee, is helemaal niet zo Islamitisch als dat ik had verwacht), maar over het algemeen lijkt het best wel op elkaar. ’s Avonds zijn we naar de voetbalwedstrijd van Fenerbahce geweest (weet niet tegen wie, een andere Turkse club). Had nog nooit een voetbalwedstrijd meegemaakt dus was wel leuk. En de enige Nederlander die meedeed (Kuyt) scoorde dus was dubbel leuk! Het was ook wel raar want tijdens de wedstrijd begonnen ineens de Fenerbahce fans die aan andere kanten van het stadion zaten tegen elkaar te schreeuwen en ruzie te maken en zo, en dat bleek dus om iets politieks te gaan. De ene groep was voor de regering en de ander tegen. Snap niet dat dat tijdens een voetbalwedstrijd gebeurt wanneer de supporters juist samen aan één kant moeten staan. En net zag ik een stukje van een andere wedstrijd op tv en daar liep het helemaal uit de hand, kwamen de supporters het veld opgerend met z’n allen en gingen ze stoelen stuk slaan en zo. Toch maar gek wat hier allemaal aan de hand is met de politiek.
Vandaag lekker beetje uitgerust, even hardgelopen op de atletiekbaan en lekker uiteten geweest. Ik ga eigenlijk elke avond wel ergens eten, heb nog maar één keer hier thuis gegeten en toen had m’n huisgenoot gekookt. Maar ze verkopen hier allemaal gekke dingen in de supermarkt en ik heb helemaal geen zin om te koken. En daarnaast is het hier allemaal zoooo goedkoop! Je gaat gewoon uiteten voor 4/5 euro. En dan geven ze je vaak ook nog een kopje thee of brood of iets erbij. Dus dat is ongeveer even duur als wanneer je zelf boodschappen doet en thuis kookt, en veel makkelijker natuurlijk. Maar het zijn meer eettentjes dan echt restaurants waar we heen gaan. Het zijn gewoon bordjes met (voornamelijk Turks) eten wat je kunt bestellen en het is niet dat ik elke avond een pizza of een groot bord pasta naar binnen werk. En ik loop hier ontzettend veel en ga ook lekker sporten, dus mam, maak je vooral geen zorgen dat ik veel te dik word (want ik hoor je alweer denken.. ). Maar dat het allemaal zo goedkoop is echt zo fijn, ook het reizen en zo. Echt een verschil met Nederland hoor!
Wat verder nog opvallend is hier is dat er allemaal zwerfkatten en honden rondlopen. Echt overal, in de stad, in straten, maar voornamelijk op de universiteit. Echt honderden, ze zitten overal. Ze houden gewoon de bankjes bezet die vieze beesten en er zijn ook nog een hoop brutale die gewoon je eten proberen op te eten! Nou daar moet ik echt niks van hebben hoor. Maar er zijn ook wel hele schattige, bijvoorbeeld bij Judith in de tuin zaten allemaal kittens die net geboren waren en die waren zooooo lief. Kon er echt uren naar kijken. Maar helaas kun je die beesten dan niet aaien of oppakken want die zitten natuurlijk onder de bacteriën.

Nou ik maak het allemaal weer veel te lang, als ik eenmaal aan het typen ben kan ik niet meer ophouden. Ik ga nu stoppen en snel naar bed want morgen beginnen dan eindelijk de colleges voor mij! Ben heel benieuwd. Ik begin de dag met een uurtje tennistraining en daarna twee keer twee uur sociologie klassen. Ik heb er zin in!
Ooh en ik ga trouwens ook nog een vak Turks volgen! Was ik eerst niet van plan, omdat ik geen zin had om Turks te leren en ik het verder toch nooit meer nodig heb. Maar ik ben erachter gekomen dat mensen hier superslecht Engels spreken en het is heel handig om een beetje Turks te kunnen (vooral omdat je dan niet wordt opgelicht met prijzen van eten, taxi en kleding enzo). En verder waren er toch niet echt meer leuke vakken dus dacht nou doe is gek. Dat heb ik dinsdag voor het eerst, dus ook daar erg benieuwd naar!

Okeeee bedankt voor het lezen en ik hou jullie op de hoogte!
Liefs X