One country, many landscapes

En we zijn weer ‘thuis’ in Istanbul na een leuk weekje reizen! Bereid je voor op een lang verslag, want oh oh, wat heb ik veel gedaan en gezien afgelopen week!!

Vorige week zaterdagochtend was het dan zover. Na drie hele weken school was het tijd voor een weekje vakantie. Dat de vakantie al zo snel na de zomer valt komt omdat de ‘Bayram’, het offerfeest hier in Turkije, in deze week viel. Van het offerfeest zelf heb ik gelukkig niks meegekregen (al las ik wel steeds bij Turkse mensen die ik nu op facebook heb dat ze schapen en koeien aan het slachten waren, bahhhh), maar van het weekje vrij heb ik goed genoten! Zoals ik in mijn vorige verslag vertelde ben ik meegegaan op een georganiseerde reis voor uitwisselingsstudenten, waarbij we naar verschillende plaatsen in Turkije zouden gaan. Zaterdagochtend vroeg verzamelden we met alle 135 studenten en gingen met bussen naar onze eerste bestemming, Şile. Ik stond meteen al enigszins voor lul omdat mijn koffer ongeveer twee keer zo groot was als alle andere koffers en tassen die iedereen mee had. Maarja, 9 dagen vakantie past toch niet in een klein handbagage koffertje?! Allereerst dus naar Şile, een district aan de Aziatische kant van Istanbul, aan de Zwarte zee. Hier verbleven we twee nachten in een bungalowpark wat aan zee lag. Opzich heel leuk, maar het weer zat niet mee, was alleen maar bewolkt en koud. Aan het strand liggen was dus geen optie en verder was er niet zo heel veel te beleven in de omgeving. De eerste dag zijn we (ik ging voornamelijk om met vijf meisjes die ik ken van de universiteit hier) een beetje op het bungalowpark gebleven en hebben we ons een beetje verveeld eigenlijk. ’s Avonds zouden we gaan barbecuen dus daar leefden we maar naartoe. Toen het eindelijk tijd was om te gaan eten, bleek de barbecue te bestaan uit een bord met noodles en een kipburger. Tegenvaller nummer 2! Oh nee, tegenvaller nummer 3 al zelfs, want vlak daarvoor moesten we allemaal een koude douche nemen omdat er geen warm water was. Verder was er die avond een feestje, in een soort schuur op dat park. Was op zich wel even leuk maar stelde verder weinig voor. De volgende dag brachten we nog een dag door in Şile. We zijn over het strand naar het centrum gelopen en hebben daar wat gedronken, gegeten en lekker Turks waterpijp gerookt. Het zonnetje ging ook nog even schijnen dus was uiteindelijk een prima dagje. Maar toch konden we eigenlijk niet wachten om verder te gaan reizen, we wilden dingen zien, en niet op een bewolkt strand liggen!

Maandag was het tijd voor de volgende bestemming. Na het ontbijt vertrokken we met de bus naar Lake Abant. Dit is een meer ergens midden in de bergen. Was erg mooi om te zien. We hebben bij het meer geluncht en konden even rondlopen en foto’s maken, en snel daarna was het alweer tijd om weer een paar uur in de bus te zitten. We zijn steeds meer naar het oosten gereden en vlakbij Ankara was de volgende stop. Iets waar we ons allemaal erg op hadden verheugd, namelijk een Turks bad, oftewel Hammam. Je hebt er heel veel van door heel Turkije, ook een hoop in Istanbul, maar ik was er nog nooit geweest dus was erg benieuwd. Ik had een soort spa verwacht, met sauna’s en zo en verschillende massagebehandeling, maar viel een beetje tegen. Was erg klein en er was alleen een groot, warm bad, een kamer waarin je een scrubbehandeling kon krijgen en een kamer met allemaal kraantjes waar je jezelf kon wassen. Deed me een beetje denken aan van die badhuizen van vroeger. Je moest voor alles ook nog eens extra gaan betalen, maarja dat deden we maar, anders kon je alleen dat bad in. Die scrubbehandeling was een hele ervaring. Werd niks van scrubspul of iets gebruikt maar gewoon met een soort doek keihard over je huid heen gewreven. Ik twijfelde of ik het wel wilde want het zag er niet zo heel comfortabel uit en ik was ook bang dat mijn gebruinde huidje er helemaal vanaf zou worden geschuurd! Toch maar wel gedaan en erg lekker was het niet, maar als je ziet wat voor vies vel er allemaal af wordt gescrubt voel je je daarna toch wel lekker schoon. Na de hammam waren we allemaal moe en sloom, en konden we lekker in de bus slapen op weg naar de volgende bestemming (we brachten die maandagnacht in de bus door). ’s Ochtends om een uurtje of half 7 stopte de bus bij Lake Tuz, een zoutmeer, om daar de zonsopgang te bekijken. Ik liep nog half slapend naar buiten en wist niet wat ik zag! Het leek wel alsof we op de Noordpool liepen! Het was gewoon één grote witte vlakte. En ik had die middag nog in de bergen gelopen dus dit was wel even heel wat anders. Een echt meer heb ik niet gezien, heb alleen over de zoutvlakte gelopen. Misschien dat het meer een eind verderop was, of ik hoorde ook ergens dat er alleen bepaalde tijden van het jaar diep water was, en sommige maanden dus ook ondiep of waarschijnlijk helemaal niks meer van een meer. Maar dat weet ik allemaal niet precies. Was in ieder geval heel bijzonder om daar over dat zoute landschap te lopen en de zon op te zien komen. Vervolgens werd de reis voortgezet en kwamen we een paar uur later aan op de bestemming waar we de komende dagen zouden doorbrengen: Capadoccia. Dit is een landstreek in het midden van Turkije en blijkt één van de grootste natuurwonderen ter wereld te zijn! En dat was het ook wel als je het mij vraagt. Wauw, wat was het daar mooi zeg. Het landschap bestond voornamelijk uit stenen (tufsteenkegels) en in deze stenen waren o.a. grotwoningen en kerken gebouwd. Het is lastig te beschrijven hoe het eruit zag, maar kijk vooral naar de foto’s! Het lijkt allemaal zo onecht, als ik nu mijn foto’s terugkijk is het net of het geschilderd is. In Capadoccia verbleven we twee nachten in een viersterren hotel! Ik had verwacht dat we in hostels verbleven tijdens de reis maar neehoor, gewoon een superdeluxe hotel met ontbijt én dinerbuffet! Genieten! Dinsdag na aankomst zijn we gelijk weer uit het hotel vertrokken en met de bus rondgereden naar verschillende plaatsen in Capadoccia. We hebben een stuk of vijf plaatsen bezocht en overal waren er stenen te zien (wat klinkt als totaal niet interessant) maar alles was weer net even anders en het één nog mooier dan het ander. Tussendoor nog even bij een restaurant gestopt waar we voor 15 lira (ongeveer 6 euro) een heel lekker en groot buffet hadden. Verder zijn we die dag nog naar een pottenbakkerij geweest waar ons werd laten zien hoe ze die potten maken en naar een wijnkelder, wat eigenlijk meer gewoon een winkel was waar ze heel veel wijnen verkochten. Teruggekomen in het hotel zat iedereen nog bomvol van de enorme lunch, maar toen stond er alweer een dinerbuffetje op ons te wachten. Superlekker eten allemaal. Heb natuurlijk veel te veel gegeten, maar ik verblijf nou eenmaal niet zo vaak in van die mooie hotels met van dat lekkere eten, dus ik moest er maar van genieten! En vanaf nu is het weer gezond eten en trainen voor de marathon, dus dat compenseert weer! Dinsdagavond was Turkije-Nederland en daar had ik me helemaal op verheugd. Vond het al jammer dat ik er niet heen kon (wedstrijd werd gespeeld in Istanbul) maar ik dacht nouja dan maar met alle Nederlanders op vakantie in een café of iets kijken. En er waren een hoop Nederlanders mee dus we hadden er allemaal zin in! Maar toen bleek dat we in de middle of nowhere zaten en er geen café in de buurt was. Dan maar ergens op een groot scherm in het hotel kijken. Bleek er ook niet te zijn! Dus moesten we allemaal alleen op onze kamer kijken, superongezellig!! En op mijn tv zonden ze het niet eens uit, dus heb het helemaal niet kunnen zien. Niet dat ik het zo graag wilde zien, maar leek me gewoon zo leuk om met alle Nederlanders en Turken te kijken! Dus dat was wel heel jammer. Ben maar vroeg gaan slapen die avond want is toch wel vermoeiend al dat gereis. En doordat je steeds even in de bus zit en slaapt en dan er weer uit moet en dan weer gaat slapen en zo, ben je heel je ritme kwijt. Dus ik heb die nacht even een paar goede uurtjes slaap gemaakt (dit is geen goed Nederlands, sorry, ben op dit moment zo moe dat ik niet meer zo goed na kan denken) zodat ik de volgende dag weer alle energie had voor een nieuwe dag sightseeing! Woensdagochtend kon je ervoor kiezen om mee te gaan met een luchtballonvaart over Capadoccia. Dit was echter 100 euro en je werd om 5 uur ’s ochtends/ ’s nachts opgehaald. Ik had al zoveel moois gezien dat ik het eigenlijk niet nodig vond om ook nog eens zo’n ballonvaart te doen. Die meisjes met wie ik omging hebben het wel gedaan en vonden het fantastisch, foto’s zagen er ook heel mooi uit. Maar ik heb er geen spijt van hoor, heb genoeg mijn ogen uitgekeken de afgelopen week en vond het heerlijk om een ochtendje uit te slapen! Na een lekker ontbijtje zijn we met de bus naar Korama Open Air Museum gereden. Na eerst een uur in de rij te hebben gestaan voor een museumkaart (kaart waarmee je gratis in heel veel museums in Turkije kan) en vervolgens nog een half uur in de rij voor de wc konden we eindelijk de rotsen en grotten gaan bekijken waar mensen vroeger in woonden en waar kerken in waren gemaakt. Best wel interessant en vooral vreemd om een grot te zien en te bedenken dat daar serieus mensen geleefd hebben. Blij dat ik nu leef, en niet toen! Na dit museum was het weer tijd voor, jawel: food! Een lunchbuffetje stond op de planning voor de verandering. Aangezien ik me die dag daarvoor al had volgevroten, die ochtend een aardig groot ontbijt op had en ik die avond weer aan het lekkere dinerbuffet moest gaan geloven, besloot ik de lunch maar even over te slaan. Ik ben buiten in het zonnetje blijven zitten, gezellig met de Koreanen, en heb weer leuke nieuwe feitjes over het land en de cultuur geleerd haha. Zo was een meisje van 21 helemaal blij toen iemand zei dat ze 16 jaar leek. Ik zou er niet bepaald blij van worden als iemand denkt dat ik 16 ben, maar in Korea is het een compliment om zo jong mogelijk geschat te worden. Weer wat geleerd! Na de lunch hebben we nog één of andere voorlichting gekregen over stenen, wat niet heel interessant was, en bezochten we een juwelier met sieraden met steentjes uit Capadoccia. Maar dat was allemaal ontzettend duur ,dus iets kopen zat er niet in. Als laatste zijn we die dag nog naar Love Valley en Avanos geweest. Ik moet nu even toegeven dat ik alles wat we hebben gedaan gelijk die avond of dag erna heb opgeschreven, zodat ik het niet zou vergeten. Anders had ik dit alles echt niet meer op kunnen noemen. Je doet zoveel op een dag, dat je de volgende dag al bent vergeten wat je die dag ervoor precies hebt gedaan. Dus ik kijk nu gewoon naar wat ik allemaal al had opgeschreven, zodat ik weer een beetje terug kan halen wat we gedaan hebben. Maar nu heb ik dus het probleem dat ik Love Valley en Avanos zie staan, maar heb geen idee meer wat het was.. Was vast hartstikke mooi en leuk! Woensdagavond zouden we eigenlijk ‘Turkish night’ hebben. Typisch Turks feestje met Turkse drankjes en hapjes, Turkse muziek en Turkse danseressen. Had ik heel veel zin in, maar het ging helaas niet door omdat te weinig mensen meewilden. We waren met een te kleine groep om het door te laten gaan. Heel jammer! Toen maar even een drankje gedronken bij het hotel.

Donderdag zijn we vertrokken uit het hotel, maar hebben we nog wel een derde dagje in Capadoccia doorgebracht. We zijn naar een undergroundcity geweest. We gingen een grot in en kwamen dan gewoon echt in een ‘stad’ waar vroeger duizenden mensen woonden. Heel vreemd. Allemaal kleine gangetjes waar je heel erg moest bukken om doorheen te lopen en zo. Niet bepaald een gezellig stadje om te wonen denk ik. Na ons weer te hebben volgestouwd met wat eten zijn we naar Ihlara Valley gereden. Hele mooie vallei en helemaal beneden waren een aantal kerken. Helaas werd het na 10 minuten donker en hebben we er weinig van kunnen zien en ook geen foto’s kunnen maken. Erg jammer, want het was mooi en even wat anders dan alle stenen kerken en grotten. Donderdagnacht was het weer tijd om een nachtje in de bus door te brengen. Ik weet niet hoe het komt ,want ben normaal helemaal geen goede slaper, maar heb heerlijk kunnen slapen tijdens de busreizen. Scheelt een hoop, tijd gaat sneller en je bent de volgende dag redelijk uitgerust. We zouden eigenlijk vrijdag naar Pamukalle gaan, maar omdat het daar bleek te regenen konden ze gelukkig vrijdag en zaterdag omkeren. We zijn daarom vrijdagochtend direct naar ons hotel vlakbij Ephesus gereden, hebben onze spullen gedumpt, onszelf weer even verblijd met de fijne kamers en het mooie uitzicht en zijn toen weer op pad gegaan. Eerst naar ‘House of virgin Mary’, waar Maria gewoond blijkt te hebben en te zijn overleden (zeggen ze) en toen naar Ephesus. Ephesus is een van de grootste opgravingen uit de Griekse oudheid. Het was vroeger een grote handel- en havenstad. Was nu weinig meer van over maar op zich wel mooi om alle ruines te zien. Hoogtepunt hier was het Odeon (oud theater) waarin een oud mannetje in het midden van het vervallen theater een dansje ging doen. Verder zijn we die dag naar een dorpje, Şirince, geweest, wat ik heel leuk vond!! Even een lekker toeristisch, maar toch ook heel Turks, druk dorpje waar van alles te zien en te koop was. Even wat anders dan al die natuur- en cultuurbezienswaardigheden. We hebben rondgelopen, tegelijkertijd lastig gevallen door alle Turken die je van alles aan probeerden te smeren, een lekkere aardbeienwijn gedronken (Şirince staat bekend om zijn wijn) en toen was het helaas alweer tijd om te gaan. Echt heel jammer dat dit zover weg is van Istanbul, want had er graag nog een keer heen gewild om lekker rond te slenteren en wijn te drinken. We hebben nog even de Artemis tempel bekeken, wat weinig voorstelde, en zijn toen terug gegaan naar het hotel. Ook dit hotel verzorgde een heerlijk buffet. En er kwam zelfs nog een Turkse buikdanseres optreden terwijl we aan het eten waren. Ultiem vakantiegevoel! Die avond eindelijk een avondje op stap geweest, mocht wel weer eens na vele avonden op tijd naar bed. Was erg gezellig! Een paar uurtjes kunnen slapen en toen was het tijd om het hotel te verlaten en aan de laatste dag van de vakantie te beginnen! Last but not least! Al begon de dag wat minder (duurde weer veel te lang voordat we vertrokken en onderweg pech met de bus), het was uiteindelijk één van de beste dagen van de vakantie! We zijn naar Pamukalle, ‘kasteel van katoen’, gegaan, wat een natuurfenoneem in Turkije blijkt te zijn. Ik snap niet precies hoe het is ontstaan en hoe het zit, maar Pamukalle bestaat uit een soort terrassen gevormd van kalk en hierin stroomt water uit warmwaterbronnen. Heel mooi en indrukwekkend om te zien en het warme water was ook heerlijk om even in te dobberen. Na hier een paar uur te hebben doorgebracht een heel veel foto’s te hebben gemaakt was het tijd voor de laatste lange busreis, terug naar Istanbul.

Zo, ik heb toch mooi even vier pagina’s volgetypt met alleen maar informatie over wat ik de afgelopen week gedaan heb. Misschien dat het een beetje saai was om te lezen, aangezien het jullie waarschijnlijk niks zegt al die plaatsen, maar ik wil voor mezelf ook een herinnering hebben wat ik precies heb gedaan. Dus vandaar dat ik het allemaal even heb beschreven. De foto’s zijn vast interessanter dan het verhaal. Ik kan geen foto’s meer toevoegen bij dit blog, dus heb even een map op internet aangemaakt en de link zal ik hieronder zetten. Als je die kopieert en plak in een nieuw venster, kun je alle foto’s zien. Geloof mij, je zult er verbaasd van staan dat sommige foto’s gewoon echt beelden zijn en geen schilderijen. Ik kijk ook nog steeds mijn ogen uit als ik ze nu terugkijk. Kan het bijna niet geloven dat ik die foto’s gewoon echt zelf heb genomen en die uitzichten zelf heb gezien.

Nu weer thuis, vanavond vroeg naar bed en morgen weer naar college. Vakantie is snel gegaan, beetje te snel eigenlijk. Al vind ik het ook wel lekker hoor, om weer thuis te zijn. Heb een topweek achter de rug, maar heb me toch ook wel veel geïrriteerd. Zo’n reis met zo’n enorme groep werkt gewoon niet. En in combinatie met Turkse organisatoren al helemaal niet. Als we om 10 uur zouden vertrekken werd dat 11 uur. Wij waren altijd op tijd, maar de bus vertrok geen enkele keer op de afgesproken tijd. Altijd moesten we wel op mensen wachten, of was er iets aan de hand waardoor we nog niet konden vertrekken. Dus volgens mij hebben we nog wel een aantal dingen gemist omdat we er geen tijd voor hadden, of hebben we op bepaalde plekken minder tijd doorgebracht. Wel heel jammer, vooral omdat we al heel veel in de bus zaten en weinig zelf op pad konden. Dus al dat wachten en alle onduidelijkheden was ik op een gegeven moment wel zat (eerste dag al eigenlijk). Toch heb ik absoluut geen spijt dat ik ben meegegaan met deze trip, want al deze plaatsen die ik nu heb gezien was ik anders nooit zelfstandig gaan bezoeken. En aangezien ik niet eens van hun bestaan af wist, zou ik er verder ook nooit meer zijn heengegaan. Na deze week ben ik misschien toch wel stiekem een beetje blij dat ik in Istanbul zit, in plaats van in Zweden. Al had ik misschien toch liever in Budapest gezeten.. Ik weet het niet! Ik heb het hier in ieder geval naar mijn zin en daar gaat het om!

Hier nog even de link voor foto’s. Ik kon er maar 40 uploaden dus heb er even snel wat tussenuit gepikt, hoop dat ik een beetje de goede heb gekozen. En hoop ook dat jullie een beetje een beeld kunnen krijgen van hoe het eruit ziet, want foto’s is natuurlijk lang niet hetzelfde als wanneer je het ziet in het echt. Ik kan er helaas geen titel bijzetten, dat is jammer want had er graag even bijgezet wat precies wat was. Maar als jullie mijn verslag aandachtig hebben gelezen kunnen jullie er zelf wel achterkomen wat wat is haha.

http://www.mijnalbum.nl/Album=4NNSAZPX#ZR3G83OO

Nu snel slapen en voorbereiden op de komende weken college (zonder vakantie :( ), feestjes, sightseeing en andere leuke dingen!