Robberies, fires and some other adventures

Jaja, de titel zegt al genoeg denk ik zo: al mijn pech van voor de vakantie gaat gewoon weer vrolijk verder. Alhoewel er toch ook wel sprake was van geluk bij een ongeluk. Dus eigenlijk mag ik niet klagen. Maar dat doe ik toch want ik zit hier nu met twee truien over elkaar kou te lijden op mijn kamer en als ik mijn kamer uit wil moet ik mijn adem inhouden omdat ik anders bijna vergast word! Maar voordat ik op alle ‘spectaculaire’ verhalen overga, begin ik eerst maar gewoon bij het begin.

Vorige week was vooral een week met heel veel sporten. Ik had besloten om na de vakantie maar eens te beginnen met trainen voor de marathon, want ik ben bang dat ik die 10 km zonder trainen niet ga redden. Daarnaast is er bij de campus een sportschool die ik graag wilde uitproberen, want stiekem mis ik het fitnessen toch wel een beetje. Vorige week maandagochtend (maandagochtenden heb ik altijd heerlijk vrij) ben ik daarom maar naar de sportschool gegaan. Was best een prima sportschool, en er zit nog een zwembad bij ook. Voelde toch wel goed om weer te sporten, na een week alleen maar eten, in de bus zitten, en nog meer eten. Maandagavond ben ik naar een Belgisch meisje dat hier in de straat woont gegaan en hebben we samen lekkere Belgische frieten gemaakt (jawel, het eten gaat gewoon door). Had nog nooit zelf patat gemaakt dus was wel leuk om eens te doen! En ook vooral heel lekker!

Dinsdag eerst even zelf hardgelopen en vervolgens naar de atletiektraining geweest (wat eigenlijk een beetje te veel van het goede was, merkte ik de volgende dag) en daarna was het weer tijd voor een ‘girlsnight’. Hadden we de week voor de vakantie voor het eerst gedaan en was zo gezellig dat we hebben besloten het meer te doen. Gezellig met een groep meiden bij iemand thuis eten en film kijken. Zo heb ik hier toch nog een beetje een vervanging voor mijn clubavonden met mijn jaarclub in Utrecht, die ik toch wel heel erg mis! Woensdag getennist en ’s avonds naar een ‘Turkish night’ geweest. We gingen met een grote groep in een restaurant eten en kregen allemaal Turkse gerechtjes, er was Turkse muziek, een zanger, een buikdanseres. Tussen de gerechten door ging iedereen dansen. Was echt heel erg leuk en gezellig! De volgende dag was ik lekker vrij en had ik met een meisje afgesproken om te gaan tennissen. Toen we daar aankwamen bleek net de tennisles te beginnen en de trainer (waar ik vorige keer die zogenaamde auditie voor had gedaan) kwam gelijk naar me toe. Hij zei dat hij me wou mailen maar mijn e-mailadres niet kon lezen, wat ik maar een vreemd verhaal vind maargoed, we mochten meetrainen zei hij. Het was een beetje vaag allemaal. Er waren nog twee Turkse meisjes en we waren constant een beetje aan het overspelen met zijn vieren en de trainer liep alleen maar rond. Werden helemaal geen oefeningen gegeven of geen aanwijzingen of iets. Dus echt training vond ik het niet. Het is op dinsdag en donderdag en je kunt gewoon komen wanneer je wilt. Op dinsdag heb ik al atletiektraining dus ik denk dat ik gewoon alleen op donderdag ga. Ik heb ook geen racket meer want die heeft mijn huisgenoot zomaar ineens teruggebracht naar zijn oom dus vrijspelen zit er voorlopig even niet meer in. Dus dan is het wel handig om naar die training te gaan want dan kan ik wel een racket lenen van iemand anders die traint.

Donderdagavond was het weer tijd voor een feestje. We waren met een redelijk grote groep en zijn eerst bij een jongen thuis wat gaan drinken en toen met z’n allen naar Taksim gegaan, waar alle uitgaansgelegenheden zijn. Was een gezellig avond, met 1 klein minpuntje, namelijk dat ik van mijn tas werd beroofd! Dat was even schrikken! We liepen van de ene club naar de andere club, sommigen waren al verder gelopen en ik stond met drie anderen even stil, toen ineens mijn tasje uit mijn handen werd gerukt. Ik had zo’n klein tasje bij me, met een bandje op mijn pols en dat tasje gewoon vast in mijn hand. Voel ik ineens dat iemand een ruk geeft aan dat tasje, waardoor het bandje breekt, en ik zie zo iemand keihard wegrennen. Mijn iPhone zat erin, mijn Turkse telefoon, geld, pasjes. Ik dacht ik moet dat ding terughebben dus ik ben die man gelijk achterna gesprint. Ik heb geen idee hoelang we hebben gerend maar het waren wel een aantal straten door. Ik heb nog wel gedacht oh shit we gaan steeds verder weg van die grote straat, kan ik het straks nog wel terugvinden, maar ik dacht daarna gelijk ‘maakt niet uit, ik moet die tas terugkrijgen’! Dus ik rennen, en zag af en toe wat jongens langs de kant staan tegen wie ik schreeuwde ‘He’s got my bag, help me!!!’. Nou, echt niet dat iemand me hielp, ze keken me allemaal zo aan van wat is dat voor een idioot. Voelde op een gegeven moment ook nog mijn sjaal vallen, maar ik dacht alleen maar: gewoon door blijven rennen! Op een gegeven moment ging die man rechts een straatje in en net toen ik op het punt was ook dat straatje in te gaan, kwam hij terug, gaf (ja gaf, niet gooide) mijn tasje aan me, en rende een andere straat in. Als ik er nu aan terugdenk ben ik nog steeds zo verbaast!! Ik snap er niks van, waarom gaf hij ‘m ineens terug?! Misschien dat de straat doodliep, of dat er veel mensen stonden. Of misschien had hij door dat ik echt niet op ging geven. Ik heb geen idee,maar ik was zo blij dat ik mijn tas terug had! En alles zat er nog in ook!! Echt een bizar avontuur! Ook al was ik die paar uur daarna nog in shock, ik had de hele tijd een big smile op mijn gezicht omdat ik zo gelukkig was dat ik alles terug had.

Vrijdag, na drie uur brak in college te hebben gezeten, was het tijd voor iets cultureels: Dolmabahce Palace. Dit is een heel mooi, en vooral heel groot, paleis waar de sultans woonden. Tijdens de rondleiding door het paleis heb ik echt mijn ogen uitgekeken. Helaas mochten er geen foto’s gemaakt worden binnen. Vrijdagavond heb ik, jawel, voor mezelf gekookt! Was het een paar dagen daarvoor ook al van plan, maar na letterlijk een half uur in de supermarkt rondgedwaald te hebben en echt niet te weten wat ik kon kopen, ben ik die avond toch maar weer ergens gaan eten. Maar die vrijdag was ik moe en had geen zin meer om de deur nog uit te gaan dus was het toch eindelijk zo ver om een keer zelf te gaan koken! Het werden wortels, aardappels en vlees wat veel te taai was. Dus absoluut niet voor herhaling vatbaar.

Zaterdagochtend weer naar de sportschool geweest (ik zei toch al dat het een sportief weekje was) voor een marathon trainsessie en wat baantjes trekken in het zwembad. Daarna met een ander meisje naar Besiktas geweest, waar een bazaar was. Hier was ik een paar weken geleden ook al alleen heen geweest, maar toen had ik natuurlijk weer de helft van de bazaar (ook nog eens de leuke helft) over het hoofd gezien. Ik heb lekker veel gekocht, voor lekker goedkoop! Afdingen is nog niet helemaal mijn sterkste punt, maar ik ben het aan het leren!

Zondag was een dag waar ik al een tijd naartoe leefde, namelijk de finale van de WTA championships. Dit is het eindtoernooi van het jaar (van tennis) waarmee de acht beste speelster mee mogen doen. Toen ik hoorde dat het in Istanbul was heb ik gelijk kaartjes gekocht voor de finaledag! Ik hoopte er al heel erg op, en gelukkig was het ook nog eens zo: Serena Williams stond in de finale! Heeel erg vet om haar een keer te zien spelen! We zaten helaas op de een na laatste rij, wat best wel heel erg hoog was, maar dat kon de pret niet bederven. Wat de pret echter wel kon bederven was het smsje wat ik net voor de wedstrijd begon van mijn huisgenoot kreeg, namelijk dat er brand was geweest bij ons thuis. Ik heb me de hele wedstrijd af lopen vragen hoe erg het was, of mijn spullen nog in orde waren, waar ik die avond moest gaan slapen (want dat kon dus niet thuis) etc. Echt balen ,want heb helemaal niet echt van de wedstrijd kunnen genieten. Gelukkig dat we daarvoor al een goede dubbel hadden gezien en het is sowieso al bijzonder om Serena Williams (en ook Li Na trouwens) te zien tennissen, maar het had toch zoveel leuker kunnen zijn als ik dat smsje niet van tevoren had gelezen. Ik had die avond eigenlijk nog een feestje maar ben maar gelijk naar huis gegaan om te kijken hoe erg de schade was. Ik had me op het ergste voorbereid en gelukkig viel het alles mee! De keuken was er niet al te best aan toe (de brand is in de keuken ontstaan toen mijn huisgenoten ontbijt aan het maken waren), de rest van het huis is heel erg smerig door alle as en er hing (en hangt) een enorme brandlucht, maar godzijdank was mijn kamer, en dus al mijn spullen, bespaard gebleven. Mijn deur zat dicht waardoor de rook niet echt in mijn kamer is gekomen. Alles was wel een beetje vies, maar niet zo erg als dat ik had verwacht. Mijn huisgenoot zei namelijk dat alles zwart was en onder het as zat, dus ik had me al helemaal voorbereid dat ik al mijn kleren moest gaan wassen en alles grondig moest gaan reinigen en ook nog eens veel kon weggooien omdat het te smerig was, maar dit was dus niet het geval. Wel moest ik die avond ergens anders slapen door de lucht die in huis hing, en omdat er geen elektriciteit was. Ik kon gelukkig bij een meisje die hier vlakbij woont een nachtje verblijven. Maandag werd de elektriciteit gemaakt, en daarnaast had ik het raam wagenwijd open gezet zodat de lucht uit mijn kamer kon. Dus maandagnacht kon ik wel weer thuis slapen. Die ochtend nog even thuis geweest om spullen op te halen en supervoorzichtig geweest steeds met het dichtdoen van mijn deur, zodat de stank niet te erg in mijn kamer komt. Toen ik die avond thuiskwam na een dagje shoppen voor een Halloween outfit in Taksim (ga vanavond voor het eerst van mijn leven Halloween vieren!) stond mijn deur wagenwijd open! Nou ik was echt pissig! Heel mijn kamer stonk, het was echt niet te harden. Geen idee wie mijn deur heeft open gedaan maar ik vind een superstomme actie! Mijn huisgenoot zegt dat hij het niet heeft gedaan, dus misschien is het die man van de elektriciteit, maar dan alsnog, als iemand zie dat mijn deur openstaat kan die toch wel bedenken om ‘m dicht te doen! Dus ik mocht die avond lekker in een kamer slapen waarin je bijna werd vergast! Heb gelijk alles grondig schoongemaakt en dat hielp wel een beetje. Gemalen koffie in mijn kamer gezet (tip van mama!) wat zorgt dat de geur verdwijnt. Maar toch is het niet fijn, en vooral heel ongezond, om in een kamer te slapen met brandlucht.
Dinsdag zouden mijn huisgenoten ervoor zorgen dat alles werd schoongemaakt, maar alles staat er nog steeds zo bij als dat het was. De hele woonkamer, keuken en badkamer zijn allemaal supersmerig, en die lucht is echt niet te doen. Word er echt niet goed van. Kan de keuken en ook borden en bestek en zo niet gebruiken, moet douchen in een vieze douche, de hele tijd mijn adem inhouden als ik mijn kamer uitga. Op mijn kamer heb ik constant het raam wagenwijd open voor frisse lucht, dus het superkoud. Slapen moet met een dikke trui aan en oordoppen in omdat ik anders wakker word van het lawaai van buiten. Maarja, wat doe je eraan?! Ik wacht het maar gewoon af en ga het niet vragen aan mijn huisgenoten, want de band tussen hun en mij wordt er nou niet bepaald beter op. Ik irriteer me dood! Eerst natuurlijk al dat ze altijd thuis waren en altijd op de bank series zaten te kijken, toen werd het nog iets erger toen die jongen ’s nachts het volume van zijn laptop op 100 zette en ik twee nachten wakker ben geworden en niet meer verder heb kunnen slapen door dat veel te harde geluid, toen stond ik op het punt om te gaan tennissen en waren ineens de rackets weg en toen ik vroeg waar ze waren was het antwoord ‘Ik heb ze teruggegeven aan mijn oom, dat heb ik je verteld’ (heeft ie me echt niet verteld! Volgens mij kan hij het gewoon niet uitstaan dat ik steeds met anderen ging tennissen en niet met hem) en nu met dat huis waar je niet meer normaal in kan leven en waar niks aan wordt gedaan. En ze zijn ook nog eens van plan om heel het huis opnieuw te gaan verven na de brand, wat dus betekent dat ik mijn kamer moet gaan ontruimen en waarschijnlijk weer één of twee nachten ergens anders moet gaan slapen.

Maargoed, verder geen geklaag: ik heb het hier hartstikke leuk, doe heel veel leuke dingen, kan het goed vinden met alle andere studenten, en ben toch weinig thuis! Dus ik overleef het allemaal wel!

Laatste wat ik nog even zal vertellen is over de Republic day. Die is op 29 oktober (afgelopen dinsdag dus) en er wordt dan gevierd dat Turkije een republiek is geworden. Ik had eigenlijk een grote feestdag verwacht, iedereen heeft ook vrij op deze dag, maar het draaide alleen om het vuurwerk ’s avonds. Dit vuurwerk was echter wel heel bijzonder! We waren er al om half 6 om een goed plekje aan de rivier te veroveren en hebben vervolgens twee uur gewacht tot de vuurwerkshow eindelijk begon. Ik had het niet verwacht, maar het was het waard! Ben alleen het vuurwerk in Nederland met oud&nieuw gewend maar dit was toch wel even wat anders. Twintig minuten lang was iedereen stil en staarde iedereen naar de lucht waar vuurwerk in allerlei kleuren en figuren werd afgestoken. Heel gaaf om te zien!

Vanavond is het dus tijd voor mijn eerste halloweenparty ooit! En verder zullen de komende dagen veel bestaan uit leren leren leren, want mijn eerste tentamens komen eraan!
Ik hou jullie op de hoogte :)