Aan de studie
Blijf op de hoogte en volg Anne
08 November 2013 | Turkije, Istanbul
Ik weet nog wel dat ik, voordat ik naar Istanbul vertrok, het er met mama over had of ik weer een blog zou gaan bijhouden, net als in Londen. We zaten te twijfelen of ik het wel moest doen en mama zei ‘Ik weet het niet hoor, je hebt natuurlijk niet meer zoveel te vertellen als in Londen aangezien je er gaat studeren, en je verhalen zullen lang niet zo grappig meer zijn als al je avonturen met India Rose’. Nou, misschien valt er inderdaad wat minder te lachen dan met India Rose en al haar grappige uitspraken en acties, maar de avonturen zijn er zonder twijfel niet minder opgeworden. Ook deze week weer een paar ‘goede’ verhalen meegemaakt.
Vorige week donderdag was het dus Halloween, wat ik voor het eerst in mijn leven vierde. Toen ik dit vertelde aan andere studenten keken veel toch wel heel erg vreemd op (vooral de Amerikanen). Dat ik geen ervaring had bleek ook wel, want ik dacht dat het per sé ging om scary outfits, maar het bleek dat je gewoon als alles verkleed kon gaan. Soort carnaval dus, waar ik absoluut wél bekend mee ben. Na lang zoeken in Taksim kon ik niks beters vinden dan Minnie Mouse oren, en ik was die avond dus Minnie Mouse. Eerst gezellig wat gedronken bij iemand thuis en toen naar een feest gegaan. Feest viel een beetje tegen, veel mensen waren verkleed (niet eens iedereen), maar was verder niks speciaals voor Halloween. Ben maar niet al te laat naar huis gegaan want om 10 uur moest ik weer fris en fruitig in college zitten. Zo balen dat ik college heb op vrijdag. Donderdag is echt de party avond hier en bijna iedereen is op vrijdag vrij. Maar ik wil natuurlijk niet te veel feestjes missen dus dan wordt het maar gewoon iedere vrijdag moe in de collegebanken zitten.
Van het weekend niet veel anders gedaan dan constant in de bibliotheek gezeten en geleerd. Ja ja, eindelijk wat jullie willen horen: ik ben aan het studeren. En hard ook! Sowieso de afgelopen weken ook wel hoor, echt niet alleen maar feesten. Maarja, het is nou eenmaal leuker om te vertellen (en ook te lezen lijkt mij) dat ik naar leuke feestjes ben geweest, dat ik beroofd ben en de dief achterna ben gegaan, dat ik Serena Williams heb zien tennissen, enz., dan dat ik vertel dat ik een hele dag in mijn boeken heb gezeten, toch? Maargoed, dit weekend dus weinig meer meegemaakt dan een full time weekend aan de studie! Behalve een tweede Halloweenparty dan, op zaterdagavond. Waar trouwens ook weer wat gebeurde (zal eens niet zo zijn). Het was bij een meisje thuis en ik ging erheen met 6 anderen. We moesten naar de bovenste verdieping van de flat en uiteraard namen we de lift. De lift was redelijk klein maar we besloten dat het wel zou passen (‘If we all squeeze a bit it will be fine!’). Op het moment dat de deuren achter ons dicht gingen vroegen we ons af voor hoeveel mensen de lift eigenlijk zou zijn. 2 seconden later kregen we antwoord: niet voor 7 personen!! Op het moment dat we op het knopje drukten vloog de elektriciteit uit en donderde de lift zo naar beneden. Wat was dat eng!! Gelukkig waren we op de begane grond en was er nog één verdieping onder, dus we vielen niet heel ver. Maar toch wel zo ver dat het gewoon echt een grote schrik was. Zaten we daar met z’n zevenen op elkaar gestouwd in een donkere lift die ook eens niet meer openging. Gelukkig was er een knopje die zorgde voor licht als we ‘m constant ingedrukt hielden. We begonnen te schreeuwen in de hoop dat mensen ons hoorden, want we zaten dus echt hartstikke vast in die lift, maar dat mocht niet baten. Toen ik iemand wilde gaan bellen bleek dat ook onze telefoons het hadden begeven, en we geen netwerk meer hadden. Uiteindelijk was er toch één telefoon die wel kon bellen, maar niemand nam op. Toen hebben we maar het alarmnummer gebeld en in half Turks half Engels proberen uit te leggen wat er aan de hand was. Het eerste wat die man vroeg is waar we waren, maar we hadden geen idee hoe die straat heette dus daar schoten we ook niks mee op. Op een gegeven moment hoorde we een stem en zijn we heel hard gaan schreeuwen tot hij ons hoorde. Dat lukte en hij ging ons proberen te helpen. We zeiden dat we naar beneden waren gevallen en dat hij naar verdieping -1 moest komen, want misschien ging de lift van de buitenkant wel open. Toen kregen we het antwoord waar ik al bang voor was: ‘Er is geen verdieping -1..’. Die jongen kon niet verder naar beneden dan de begane grond en we zaten dus ergens onder de grond waar helemaal geen verdieping was. Ik denk dat we ongeveer drie kwartier in die veel te kleine lift hebben gezeten tot er iemand met een oplossing kwam. De elektriciteit werd uitgezet, toen weer aangedaan en toen drukten ze op het knopje van de 5e verdieping. En daar ging de lift dan eindelijk! We waren heel bij, maar tegelijkertijd heel bang, want straks zou die weer ineens naar beneden storten. En als we op een hogere verdieping waren en die lift zou het begeven, dan zouden we zo te pletter vallen! We waren dan ook heel erg opgelucht toen de lift stopte en de deuren opengingen! We vlogen er zo uit met zijn allen en sommigen moesten zelfs huilen, omdat het toch wel heel angstig was geweest in die lift. Ik vond het niet eens zo eng om vast te zitten ,want je weet toch wel dat je er ooit weer uitkomt, maar gewoon het feit dat die lift zo naar beneden viel was zo eng! Ik moest die avond nog een keer naar beneden en weer terug, maar heb mooi vijf verdiepingen de trap genomen! Die lift daar ga ik nooit meer in. Later kwamen we er trouwens achter waarom het was gebeurd: de lift was eigenlijk maar voor 3 mensen..
Dinsdag had ik mijn eerste tentamens. Eén van Turks en één van psychologie. Turks ging goed. Was een redelijk makkelijk examen en ik had ook wel goed geleerd, want ik vond het toch wel heel erg moeilijk. Is echt een rottaal om te leren, niet te vergelijken met Duits of Frans of iets. Zo anders, andere zinstructuur, rare woorden, rare uitspraken. Maar ik begin het nu een klein beetje onder de knie te krijgen gelukkig. Andere tentamen was lastiger dan ik had verwacht, maar ik denk (hoop) dat ik ‘m wel heb gehaald. Dinsdagavond gunde ik mezelf even een avondje rust, maar woensdag moest ik weer verder aan de studie. Vanochtend had ik mijn 3e examen namelijk. Die ging wel goed gelukkig, was redelijk makkelijk. Komende weekend weer alleen maar studeren, want maandag heb ik mijn laatste tentamen. Voorlopig de laatste, volgens mij is begin december de volgende dan weer. Maar na dit tentamen moet ik ook aan mijn papers beginnen, dus ik ben echt wel hard aan het studeren hoor! Te veel als je het mij vraagt, want ik heb nog veel te weinig van Istanbul gezien. Zo ben ik nog maar één keer, heel vlug, bij de Hagia Sophia en de Blauwe Moskee geweest, en zelfs nog helemaal nooit bij de grote bazaar, wat toch wel één van de grootste toeristische attracties is in Istanbul. Gelukkig zijn mama, Marly en Sophie hier over 2 weken (heel veel zin in!) dus dan kan ik met hun alle toeristische plaatsen af!
Om nog even met een mooi verhaal af te sluiten: mijn huisgenoten. Ik ben me dus steeds meer aan ze gaan irriteren, vooral vanaf die brand. Het werd allemaal maar niet opgeruimd en schoongemaakt, er werd steeds minder tegen me gezegd, af en toe werd ik zelfs gewoon genegeerd als ik de huiskamer binnenkwam. Zaterdagochtend zou de schilder komen, die per sé ook mijn kamer moest gaan verven, en ik moest dus al mijn spullen aan de kant schuiven zodat hij de muren kon doen. Alles die ochtend dus naar het midden van mijn kamer verschoven en alles op mijn bed gegooid, waardoor het een enorme puinhoop was in mijn kamer. Expres heel de dag in de bibliotheek gezeten. En toen kwam ik ’s avonds thuis, en wat bleek? De schilder was helemaal niet geweest. Miscommunicatie of weet ik veel wat, maar nu kwam hij morgen. Ik weer alles terugzetten en alle spullen die op mijn bed lagen opruimen zodat ik er in kon slapen. De volgende ochtend weer precies hetzelfde gedaan en weer hele dag naar de bieb geweest. Krijg ik ’s avonds een smsje: de schilder heeft vandaag de huiskamer gedaan en doet morgen jouw en onze kamer. Nou toen werd ik echt pissig! Superirritant, kon ik weer alles aan de kant schuiven. En kon ik de volgende ochtend weer vroeg op en de hele dag ergens anders gaan zitten (wat op zich niet erg was aangezien ik toch moest leren, maar toch!!). Ik was er dus echt helemaal klaar mee en besloot om op zoek te gaan naar een andere kamer. Op internet werd toevallig net een kamer aangeboden hier in de buurt en ben daar gaan kijken. Was een grote, mooie kamer in een flat met 2 Turkse jongens en een Frans meisje en was per direct beschikbaar. Heb er even een nachtje over nagedacht en de volgende dag besloten dat ik die kamer wel wilde hebben, en ik mocht ‘m ook hebben als ik wilde. Dus dat was heel fijn! Toen kwam alleen het gedeelte dat ik het aan mijn huisgenoten moest vertellen, wat ik toch wel een beetje eng vond. Ik had besloten om vandaag, na mijn tentamen, te gaan verhuizen, en heb het ze gisteravond verteld. Ze keken er wel een beetje van op en waren er niet heel blij mee natuurlijk (alhoewel ik ook wel eens heb gedacht dat ze me weg wilde hebben) maar vonden het op zich prima, als ik dat had besloten dan was het maar zo. Ik was blij dat hun reactie meeviel! Vandaag ben ik dus gaan verhuizen en aangezien ik zoveel spullen heb werd dat meerdere keren op en neer lopen. Na de eerste lading te hebben gebracht en ik weer terugkwam vroeg die jongen of hij even met me kon praten. Ze hadden er nog even over nagedacht en eigenlijk bleek het helemaal niet zo oké te zijn als dat ze gister zeiden. Ze hadden erop gerekend dat ik het hele semester zou blijven en hadden het geld nodig blabla. Nou ik denk dat we wel drie kwartier in discussie zijn geweest over alles. Ze vonden het prima als ik wegging, op de voorwaarde dat ik meehielp zoeken naar een nieuw persoon en als we die niet konden vinden dat ik de huur voor de volgende maand zou betalen. Nou echt niet dat ik daarmee akkoord ging natuurlijk. Er is geen contract opgesteld, ik heb geen borg betaald, dus ik kan vertrekken wanneer ik wil. Ik snap hun punt wel, en het is ook niet netjes om zomaar ineens te vertrekken, maarja ik ben het gewoon zat daar en als ik een leuker huis kan krijgen dan ga ik daarvoor. Ook nog hele discussies gehad die er helemaal geen betrekking op hadden, over de brand en over de communicatie en blabla. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en heb ik gezegd van oké nou we hebben allebei het risico genomen om geen contract op te stellen, en ik heb daar nu geluk mee en jullie nu pech, maar ik sta gewoon in mijn recht om hier weg te gaan dus jullie kunnen er niks tegen doen. Toen ben ik mijn tas gaan pakken en heb ik heel veel mensen gesmst om te vragen of iemand me alsjeblieft kon helpen met verhuizen! Ik had nog te veel spullen om in één keer te verhuizen en ik wou nu echt gewoon weg, niet nog een keer terugkomen om de rest te halen. Gelukkig kon Anne (ander meisje uit Utrecht) gelijk komen om me te helpen, echt superfijn! Voordat ik wegging heb ik nog wel even mijn excuses aangeboden en gezegd dat ik hun wel snap maar dat ik gewoon niet de huur kan en wil betalen als ik daar niet woon. Wel gezegd dat ik mijn best zou doen om iemand te vinden. Vind het ook niet leuk om met dikke ruzie te vertrekken. Uiteindelijk kon dat meisje het wel een soort van accepteren maar die jongen bleef pissig. Snap het ook wel weer, maarja hadden ze maar wat aardiger en gezelliger moeten zijn! Ik zit nu dus al in mijn nieuwe kamer, alles alweer uitgepakt en ingericht. Dat Franse meisje is heel aardig, die ene Turkse jongen ook, en van die ander weet ik niet zo goed wat ik moet denken, volgens mij is ie een beetje vreemd. Maar ik denk dat ik het hier in ieder geval leuker zal hebben dan in mijn vorige huis!
Was dus allemaal best wel stressvol vanmiddag en was wel weer een beetje klaar met al het gedoe. Ik kon deze week mijn petitie (aanvraag voor het wijzigen van mijn rooster) ophalen en wilde dat niet doen tijdens mijn tentamens. Als het vak straks niet was goedgekeurd zou ik er doorheen zitten en kon ik niet meer leren. Na die ruzie met mijn huisgenoten vandaag was ik er toch al klaar mee dus ik dacht ik kan nu net zo goed dat ding gaan ophalen en kijken of het vak is goedgekeurd. Is toch al een rotdag, en als het wel is goedgekeurd dan is het weer iets om vrolijk te worden. En gelukkig was het goedgekeurd!!! Echt heel fijn, nu mag ik dus dat ene vak laten vallen en die andere gaan volgen. Hoef ik me daar gelukkig geen zorgen meer over te maken. Hoop dat het nu een keer klaar is met alle stress en al het gedoe, zodat ik eens echt goed kan gaan genieten van Istanbul en alle leuke dingen hier. Maar mijn tentamens zijn over het algemeen goed gegaan, het ruilen van het vak is geregeld, en ik heb een nieuwe kamer, dus hopelijk is dit het begin van alleen nog maar positieve en leuke dingen de komende, en laatste, 2 maanden hier in Istanbul!
Vorige week donderdag was het dus Halloween, wat ik voor het eerst in mijn leven vierde. Toen ik dit vertelde aan andere studenten keken veel toch wel heel erg vreemd op (vooral de Amerikanen). Dat ik geen ervaring had bleek ook wel, want ik dacht dat het per sé ging om scary outfits, maar het bleek dat je gewoon als alles verkleed kon gaan. Soort carnaval dus, waar ik absoluut wél bekend mee ben. Na lang zoeken in Taksim kon ik niks beters vinden dan Minnie Mouse oren, en ik was die avond dus Minnie Mouse. Eerst gezellig wat gedronken bij iemand thuis en toen naar een feest gegaan. Feest viel een beetje tegen, veel mensen waren verkleed (niet eens iedereen), maar was verder niks speciaals voor Halloween. Ben maar niet al te laat naar huis gegaan want om 10 uur moest ik weer fris en fruitig in college zitten. Zo balen dat ik college heb op vrijdag. Donderdag is echt de party avond hier en bijna iedereen is op vrijdag vrij. Maar ik wil natuurlijk niet te veel feestjes missen dus dan wordt het maar gewoon iedere vrijdag moe in de collegebanken zitten.
Van het weekend niet veel anders gedaan dan constant in de bibliotheek gezeten en geleerd. Ja ja, eindelijk wat jullie willen horen: ik ben aan het studeren. En hard ook! Sowieso de afgelopen weken ook wel hoor, echt niet alleen maar feesten. Maarja, het is nou eenmaal leuker om te vertellen (en ook te lezen lijkt mij) dat ik naar leuke feestjes ben geweest, dat ik beroofd ben en de dief achterna ben gegaan, dat ik Serena Williams heb zien tennissen, enz., dan dat ik vertel dat ik een hele dag in mijn boeken heb gezeten, toch? Maargoed, dit weekend dus weinig meer meegemaakt dan een full time weekend aan de studie! Behalve een tweede Halloweenparty dan, op zaterdagavond. Waar trouwens ook weer wat gebeurde (zal eens niet zo zijn). Het was bij een meisje thuis en ik ging erheen met 6 anderen. We moesten naar de bovenste verdieping van de flat en uiteraard namen we de lift. De lift was redelijk klein maar we besloten dat het wel zou passen (‘If we all squeeze a bit it will be fine!’). Op het moment dat de deuren achter ons dicht gingen vroegen we ons af voor hoeveel mensen de lift eigenlijk zou zijn. 2 seconden later kregen we antwoord: niet voor 7 personen!! Op het moment dat we op het knopje drukten vloog de elektriciteit uit en donderde de lift zo naar beneden. Wat was dat eng!! Gelukkig waren we op de begane grond en was er nog één verdieping onder, dus we vielen niet heel ver. Maar toch wel zo ver dat het gewoon echt een grote schrik was. Zaten we daar met z’n zevenen op elkaar gestouwd in een donkere lift die ook eens niet meer openging. Gelukkig was er een knopje die zorgde voor licht als we ‘m constant ingedrukt hielden. We begonnen te schreeuwen in de hoop dat mensen ons hoorden, want we zaten dus echt hartstikke vast in die lift, maar dat mocht niet baten. Toen ik iemand wilde gaan bellen bleek dat ook onze telefoons het hadden begeven, en we geen netwerk meer hadden. Uiteindelijk was er toch één telefoon die wel kon bellen, maar niemand nam op. Toen hebben we maar het alarmnummer gebeld en in half Turks half Engels proberen uit te leggen wat er aan de hand was. Het eerste wat die man vroeg is waar we waren, maar we hadden geen idee hoe die straat heette dus daar schoten we ook niks mee op. Op een gegeven moment hoorde we een stem en zijn we heel hard gaan schreeuwen tot hij ons hoorde. Dat lukte en hij ging ons proberen te helpen. We zeiden dat we naar beneden waren gevallen en dat hij naar verdieping -1 moest komen, want misschien ging de lift van de buitenkant wel open. Toen kregen we het antwoord waar ik al bang voor was: ‘Er is geen verdieping -1..’. Die jongen kon niet verder naar beneden dan de begane grond en we zaten dus ergens onder de grond waar helemaal geen verdieping was. Ik denk dat we ongeveer drie kwartier in die veel te kleine lift hebben gezeten tot er iemand met een oplossing kwam. De elektriciteit werd uitgezet, toen weer aangedaan en toen drukten ze op het knopje van de 5e verdieping. En daar ging de lift dan eindelijk! We waren heel bij, maar tegelijkertijd heel bang, want straks zou die weer ineens naar beneden storten. En als we op een hogere verdieping waren en die lift zou het begeven, dan zouden we zo te pletter vallen! We waren dan ook heel erg opgelucht toen de lift stopte en de deuren opengingen! We vlogen er zo uit met zijn allen en sommigen moesten zelfs huilen, omdat het toch wel heel angstig was geweest in die lift. Ik vond het niet eens zo eng om vast te zitten ,want je weet toch wel dat je er ooit weer uitkomt, maar gewoon het feit dat die lift zo naar beneden viel was zo eng! Ik moest die avond nog een keer naar beneden en weer terug, maar heb mooi vijf verdiepingen de trap genomen! Die lift daar ga ik nooit meer in. Later kwamen we er trouwens achter waarom het was gebeurd: de lift was eigenlijk maar voor 3 mensen..
Dinsdag had ik mijn eerste tentamens. Eén van Turks en één van psychologie. Turks ging goed. Was een redelijk makkelijk examen en ik had ook wel goed geleerd, want ik vond het toch wel heel erg moeilijk. Is echt een rottaal om te leren, niet te vergelijken met Duits of Frans of iets. Zo anders, andere zinstructuur, rare woorden, rare uitspraken. Maar ik begin het nu een klein beetje onder de knie te krijgen gelukkig. Andere tentamen was lastiger dan ik had verwacht, maar ik denk (hoop) dat ik ‘m wel heb gehaald. Dinsdagavond gunde ik mezelf even een avondje rust, maar woensdag moest ik weer verder aan de studie. Vanochtend had ik mijn 3e examen namelijk. Die ging wel goed gelukkig, was redelijk makkelijk. Komende weekend weer alleen maar studeren, want maandag heb ik mijn laatste tentamen. Voorlopig de laatste, volgens mij is begin december de volgende dan weer. Maar na dit tentamen moet ik ook aan mijn papers beginnen, dus ik ben echt wel hard aan het studeren hoor! Te veel als je het mij vraagt, want ik heb nog veel te weinig van Istanbul gezien. Zo ben ik nog maar één keer, heel vlug, bij de Hagia Sophia en de Blauwe Moskee geweest, en zelfs nog helemaal nooit bij de grote bazaar, wat toch wel één van de grootste toeristische attracties is in Istanbul. Gelukkig zijn mama, Marly en Sophie hier over 2 weken (heel veel zin in!) dus dan kan ik met hun alle toeristische plaatsen af!
Om nog even met een mooi verhaal af te sluiten: mijn huisgenoten. Ik ben me dus steeds meer aan ze gaan irriteren, vooral vanaf die brand. Het werd allemaal maar niet opgeruimd en schoongemaakt, er werd steeds minder tegen me gezegd, af en toe werd ik zelfs gewoon genegeerd als ik de huiskamer binnenkwam. Zaterdagochtend zou de schilder komen, die per sé ook mijn kamer moest gaan verven, en ik moest dus al mijn spullen aan de kant schuiven zodat hij de muren kon doen. Alles die ochtend dus naar het midden van mijn kamer verschoven en alles op mijn bed gegooid, waardoor het een enorme puinhoop was in mijn kamer. Expres heel de dag in de bibliotheek gezeten. En toen kwam ik ’s avonds thuis, en wat bleek? De schilder was helemaal niet geweest. Miscommunicatie of weet ik veel wat, maar nu kwam hij morgen. Ik weer alles terugzetten en alle spullen die op mijn bed lagen opruimen zodat ik er in kon slapen. De volgende ochtend weer precies hetzelfde gedaan en weer hele dag naar de bieb geweest. Krijg ik ’s avonds een smsje: de schilder heeft vandaag de huiskamer gedaan en doet morgen jouw en onze kamer. Nou toen werd ik echt pissig! Superirritant, kon ik weer alles aan de kant schuiven. En kon ik de volgende ochtend weer vroeg op en de hele dag ergens anders gaan zitten (wat op zich niet erg was aangezien ik toch moest leren, maar toch!!). Ik was er dus echt helemaal klaar mee en besloot om op zoek te gaan naar een andere kamer. Op internet werd toevallig net een kamer aangeboden hier in de buurt en ben daar gaan kijken. Was een grote, mooie kamer in een flat met 2 Turkse jongens en een Frans meisje en was per direct beschikbaar. Heb er even een nachtje over nagedacht en de volgende dag besloten dat ik die kamer wel wilde hebben, en ik mocht ‘m ook hebben als ik wilde. Dus dat was heel fijn! Toen kwam alleen het gedeelte dat ik het aan mijn huisgenoten moest vertellen, wat ik toch wel een beetje eng vond. Ik had besloten om vandaag, na mijn tentamen, te gaan verhuizen, en heb het ze gisteravond verteld. Ze keken er wel een beetje van op en waren er niet heel blij mee natuurlijk (alhoewel ik ook wel eens heb gedacht dat ze me weg wilde hebben) maar vonden het op zich prima, als ik dat had besloten dan was het maar zo. Ik was blij dat hun reactie meeviel! Vandaag ben ik dus gaan verhuizen en aangezien ik zoveel spullen heb werd dat meerdere keren op en neer lopen. Na de eerste lading te hebben gebracht en ik weer terugkwam vroeg die jongen of hij even met me kon praten. Ze hadden er nog even over nagedacht en eigenlijk bleek het helemaal niet zo oké te zijn als dat ze gister zeiden. Ze hadden erop gerekend dat ik het hele semester zou blijven en hadden het geld nodig blabla. Nou ik denk dat we wel drie kwartier in discussie zijn geweest over alles. Ze vonden het prima als ik wegging, op de voorwaarde dat ik meehielp zoeken naar een nieuw persoon en als we die niet konden vinden dat ik de huur voor de volgende maand zou betalen. Nou echt niet dat ik daarmee akkoord ging natuurlijk. Er is geen contract opgesteld, ik heb geen borg betaald, dus ik kan vertrekken wanneer ik wil. Ik snap hun punt wel, en het is ook niet netjes om zomaar ineens te vertrekken, maarja ik ben het gewoon zat daar en als ik een leuker huis kan krijgen dan ga ik daarvoor. Ook nog hele discussies gehad die er helemaal geen betrekking op hadden, over de brand en over de communicatie en blabla. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en heb ik gezegd van oké nou we hebben allebei het risico genomen om geen contract op te stellen, en ik heb daar nu geluk mee en jullie nu pech, maar ik sta gewoon in mijn recht om hier weg te gaan dus jullie kunnen er niks tegen doen. Toen ben ik mijn tas gaan pakken en heb ik heel veel mensen gesmst om te vragen of iemand me alsjeblieft kon helpen met verhuizen! Ik had nog te veel spullen om in één keer te verhuizen en ik wou nu echt gewoon weg, niet nog een keer terugkomen om de rest te halen. Gelukkig kon Anne (ander meisje uit Utrecht) gelijk komen om me te helpen, echt superfijn! Voordat ik wegging heb ik nog wel even mijn excuses aangeboden en gezegd dat ik hun wel snap maar dat ik gewoon niet de huur kan en wil betalen als ik daar niet woon. Wel gezegd dat ik mijn best zou doen om iemand te vinden. Vind het ook niet leuk om met dikke ruzie te vertrekken. Uiteindelijk kon dat meisje het wel een soort van accepteren maar die jongen bleef pissig. Snap het ook wel weer, maarja hadden ze maar wat aardiger en gezelliger moeten zijn! Ik zit nu dus al in mijn nieuwe kamer, alles alweer uitgepakt en ingericht. Dat Franse meisje is heel aardig, die ene Turkse jongen ook, en van die ander weet ik niet zo goed wat ik moet denken, volgens mij is ie een beetje vreemd. Maar ik denk dat ik het hier in ieder geval leuker zal hebben dan in mijn vorige huis!
Was dus allemaal best wel stressvol vanmiddag en was wel weer een beetje klaar met al het gedoe. Ik kon deze week mijn petitie (aanvraag voor het wijzigen van mijn rooster) ophalen en wilde dat niet doen tijdens mijn tentamens. Als het vak straks niet was goedgekeurd zou ik er doorheen zitten en kon ik niet meer leren. Na die ruzie met mijn huisgenoten vandaag was ik er toch al klaar mee dus ik dacht ik kan nu net zo goed dat ding gaan ophalen en kijken of het vak is goedgekeurd. Is toch al een rotdag, en als het wel is goedgekeurd dan is het weer iets om vrolijk te worden. En gelukkig was het goedgekeurd!!! Echt heel fijn, nu mag ik dus dat ene vak laten vallen en die andere gaan volgen. Hoef ik me daar gelukkig geen zorgen meer over te maken. Hoop dat het nu een keer klaar is met alle stress en al het gedoe, zodat ik eens echt goed kan gaan genieten van Istanbul en alle leuke dingen hier. Maar mijn tentamens zijn over het algemeen goed gegaan, het ruilen van het vak is geregeld, en ik heb een nieuwe kamer, dus hopelijk is dit het begin van alleen nog maar positieve en leuke dingen de komende, en laatste, 2 maanden hier in Istanbul!
-
08 November 2013 - 20:11
Willeke Heij:
Ha An,
Weer genoeg meegemaakt. Eigenlijk genoeg voor je hele verblijf.
In principe is alles wat fout is gegaan, toch goed afgelopen. De diefstal van je tas, terug gekregen..., de brand, maar niet in jouw kamer........, de lift, neergestort maar niet zo diep dat jullie letsel hebben opgelopen......., ook geen weekend vastgezeten,........ een nieuwe kamer, snel gevonden....., het moeilijke vak, om kunnen ruilen.......je visum, een heel gedoe maar ook dat kwam voor elkaar, dus kortom; je hebt weer enorm geboft, echt een beschermengeltje op je schouder. Maar goed, het had allemaal nog leuker geweest als al die ellende gewoon achterwege was gebleven. Dus vanaf nu hoop ik voor jou op een "relaxt" vervolg verblijf en met de komst van moeder, zus en tante in het verschiet hoop ik dat dat gaat lukken.
Dag hoor, groetjes uit Gouda, waar niets gebeurd....... -
08 November 2013 - 20:17
Imke:
Jeetje an, wat een avonturen maak je mee. Fijn dat je nu een andere kamer heb. Ga maar snel istanbul ontdekken.
-
08 November 2013 - 20:33
Lisanne:
Hee Anneeee!! Wat leuk om al je verhalen te lezen hier:) En maar goed dat je weg gaat van je rare, vreemde huisgenoten :p
Güle güle tavuğum ('Doei, mijn kipje') (volgens dutch turkish woordenboek hahaha) -
08 November 2013 - 23:12
Ellen Looijs:
Wat een gedoe met je kamer, fijn dat je een nieuwe hebt.
Enne...schrikken met die lift.
En dan zeg je dat er in londen meer te vertellen was....echt niet!!!
Geniet de komende twee maanden. Volg je graag. groet Ellen. -
08 November 2013 - 23:23
Liesbeth:
Lieverd, wat heb je toch weer moeten knokken vanmiddag. Gezeur met je huisgenoten, tentamens, verhuizen..maar godzijdank heb je je vak mogen ruilen! Super!
Over twee weken komen wij en gaan wij jou eens goed verwennen!!! Ik ben echt trots op je, dat je ondanks alle tegenslagen je mannetje kan staan en dat allemaal in je uppie! Ik hou zooooooooooooooo veel van jou! -
09 November 2013 - 10:22
Margreet:
Ik word een beetje stil na het lezen van je laatste verslag... vooral van die val met de lift !!!
Maar ik zou zeggen: bundel al je reisverslagen van Istanbul, Londen en ??? en laat het publiceren. Ik weet zeker dat het een hit wordt!!
Succes en plezier met álles, Anne!!
Groetjes van Margreet -
10 November 2013 - 11:26
Anneloes:
Jeeeetje Ann! Die lift, dat blijft echt bizar gewoon! Wat een avontuur!Wel suppppper chillll van je nieuwe kamertje! Dikke kus!! -
10 November 2013 - 12:54
Jettie:
Hey super Anne,
Jeetje ook al was ik al op de hoogte van de laatste gebeurtenissen, het lezen ervan is toch weer heel bijzonder.
Niet te geloven wat je allemaal weer hebt meegemaakt.
Je bent echt stoer dat je het zo goed hebt geregeld met die kamer en dat je je poot stijf hebt gehouden.
Knap van je!!!
Gelukkig is het goed afgelopen met die lift, jij hebt de rest van je leven sappige verhalen te vertellen op party's en partijen. :-)
Lieverd heel veel succes morgen met je voorlopig laatse tentamen (is toch morgen) en alvast heel veel plezier met je "gasten" want voor je het weet is het 21 november.
XX Jettie -
10 November 2013 - 14:38
Tante Annie..:
Ha Anne,
Iedere keer sta ik weer versteld wat je allemaal meemaakt
Van je moeder had ik het verhaal van de lift al gehoord,
maar toen ik het las kreeg ik kippenvel .ik heb een lift fobie,
Het liefst ga ik met 2 mensen in de lift en dan moet hij nog groot
zijn ook.Ik snap niet dat jullie er met zevenen ingegaan zijn.
Volgende week komt Lotte en dan zal ik dat aan haar laten lezen
zij moet ook niets van een lift hebben. Ik ben benieuwd hoe haar
reactie daarop is. Dag Anne, ik wens je vast fijne dagen met je moeder,
Marly en Sophie.
Tante Annie.
-
10 November 2013 - 22:51
Cheryl:
Hee ann, goed dat je gekozen hebt voor n andere kamer als t alleen maar irritaties opleverd! Wens je Heeel veel plezier met je mama, Sophie en Marly! Enjoy Istanbul! Benieuwd naar de volgende verhaaltjes weer !! -
10 November 2013 - 23:36
Max Hoogendoorn:
Hoi Anne ,
Vind je het nog steeds leuk in Istanbul ?
Mijn moeder komt volgende week.
Groet,Max -
10 November 2013 - 23:55
Marly Scholten:
Anne , wat heb ik bewondering voor je...studeren en daarbij al dat gezeur.
Fijn dat je uiteindelijk weg bent van die kamer , je moet je wel prettig voelen op een plek waar je moet slapen en studeren. Heel wijs om te verkassen !!! Tsja...het verhaal van de lift kende ik natuurlijk al en heb ik aan de kinderen op school in de kring verteld. Ze vinden al jouw verhalen ook erg spannend...brand...een dief...de lift. Fijn dat het vak is goedgekeurd dat scheelt inderdaad een hoop stress. Nu heerlijk gaan ontspannen in je nieuwe kamer.... Ik verheug me om je snel weer te zien en de stad te bewonderen. Hoop wel op droog weer , Studeer ze !!! Liefs , Marly -
11 November 2013 - 20:44
Christa:
Hoi Anne,
Weer voldoende beleefd de laatste tijd! Vooral je avontuur met de lift lijkt me afschuwelijk. Gelukkig is het goed afgelopen. Nu maar eens een gezellige tijd tegemoet op je nieuwe kamer met (hopelijk) gezellige huisgenoten. Ik hoop dat het je mee gaat zitten, na al die ellende mag dat wel. Veel plezier nog en succes met je studie.
Christa -
14 November 2013 - 22:50
Carmen:
Hee Anne, wat stoer dat je je hoofd koel had gehouden in de lift. Ik zou zijn gaan huilen, zeker weten! Ben je inmiddels aan het genieten van Istanbul? Als je terug bent kun je ons Turkse scheldwoorden leren! Hoop dat je mee kan naar Londen, zou gezellig zijn. Zet 'em op de komende tijd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
